Падлетак і Закон

Артыкул 4.2. Узрост, з якога надыходзіць адміністрацыйная адказнасць

1. Адміністрацыйнай адказнасці падлягае фізічная асоба, якая дасягнула да часу ўчынення правапарушэння ўзросту шаснаццаці гадоў. Фізічная асоба, якая ўчыніла правапарушэнне ва ўзросце ад чатырнаццаці да шаснаццаці гадоў, падлягае адміністрацыйнай адказнасці толькі за:

1) наўмыснае прычыненне цялеснага пашкоджання і іншыя гвалтоўныя дзеянні або парушэнне ахоўнага прадпісання (артыкул 10.1);

2) абразу (артыкул 10.2);

3) дробны крадзеж (артыкул 11.1);

4) наўмыснае знішчэнне або пашкоджанне чужой маёмасці (артыкул 11.3);

5) жорсткае абыходжанне з жывёлай або збавенне ад жывёлы (артыкул 16.29);

6) дробнае хуліганства (артыкул 19.1).

2. Не падлягае адміністрацыйнай адказнасці фізічная асоба, якая дасягнула ўстаноўленага ўзросту адміністрацыйнай адказнасці, калі будзе ўстаноўлена, што з прычыны адставання ў разумовым развіцці, не звязанага з псіхічным расстройствам (захворваннем), яно ў час учынення дзеяння не магло ўсведамляць яго фактычны характар ​​і супрацьпраўнасць.

Разьдзел 9
АДМІНІСТРАЦЫЙНАЯ АДКАЗНАСЦЬ НЕПОЎНАГАЛЕННІХ

Артыкул 9.1. Адміністрацыйная адказнасць непаўналетніх

Адміністрацыйная адказнасць непаўналетніх ва ўзросце ад шаснаццаці да васямнаццаці гадоў, якія ўчынілі адміністрацыйныя правапарушэнні, а таксама непаўналетніх ва ўзросце ад чатырнаццаці да шаснаццаці гадоў, якія ўчынілі адміністрацыйныя правапарушэнні, прадугледжаныя часткай 1 артыкула 4.2 гэтага Кодэкса, надыходзіць у адпаведнасці з адпаведнасці кіраўніком.

Артыкул 9.2. Асаблівасці накладання адміністрацыйнага спагнання на непаўналетняга

1. Да асобы, якая ўчыніла адміністрацыйнае правапарушэнне, ва ўзросце ад чатырнаццаці да васемнаццаці гадоў адміністрацыйныя спагнанні прымяняюцца на агульных падставах з улікам наступных асаблівасцей:

1) у дачыненні да яго не могуць прымяняцца грамадскія работы, адміністрацыйны арышт;

2) памер штрафу, які накладаецца на яго, не можа перавышаць дзвюх базавых велічынь, а ў выпадку накладання на яго штрафу ў адпаведнасці з санкцыяй, прадугледжанай для індывідуальнага прадпрымальніка, - чатырох базавых велічынь (незалежна ад памеру штрафу, прадугледжанага ў санкцыі). У выпадку, калі санкцыя прадугледжвае адміністрацыйнае спагнанне толькі ў выглядзе штрафу, а ў непаўналетняга адсутнічаюць заробак, стыпендыя або іншы даход, да яго прымяняюцца меры выхаваўчага ўздзеяння;

3) пазбаўленне права займацца пэўнай дзейнасцю можа накладацца на тэрмін не больш за адзін год.

2. Пры накладанні адміністрацыйнага спагнання на асобу, якая ўчыніла адміністрацыйнае правапарушэнне, ва ўзросце ад чатырнаццаці да васемнаццаці гадоў акрамя змякчальных і абцяжваючых адказнасць абставін, прадугледжаных артыкуламі 7.2 і 7.3 гэтага Кодэкса, улічваюцца:

1) умовы яго жыцця і выхавання;

2) узровень яго інтэлектуальнага, валявога і псіхічнага развіцця, іншыя асаблівасці асобы непаўналетняга;

3) уплыў на яго паводзіны бацькоў або асоб, якія іх замяняюць, а таксама блізкіх сваякоў, членаў сям'і і іншых старэйшых па ўзросце асоб;

4) характарыстыка па месцы яго вучобы і (або) працы (пры яе наяўнасці).

3. Асобе, якая ўчыніла адміністрацыйнае правапарушэнне, ва ўзросце ад чатырнаццаці да васемнаццаці гадоў тлумачыцца змест палажэнняў заканадаўства, у сувязі з парушэннем якіх на яго накладаецца адміністрацыйнае спагнанне.

4. Учыненне адміністрацыйнага правапарушэння непаўналетнім як змякчальная акалічнасць улічваецца ў сукупнасці з іншымі змякчальнымі і абцяжваючымі адказнасць абставінамі.

Артыкул 9.3. Асаблівасці вызвалення непаўналетніх ад адміністрацыйнай адказнасці

1. Асоба, якая ўчыніла адміністрацыйнае правапарушэнне, ва ўзросце ад чатырнаццаці да васемнаццаці гадоў незалежна ад катэгорыі адміністрацыйнага правапарушэння можа быць вызвалена ад адміністрацыйнай адказнасці з прымяненнем да яе папярэджання.

2. Вызваленне асоб, якія ўчынілі адміністрацыйныя правапарушэнні, ва ўзросце ад чатырнаццаці да васемнаццаці гадоў ад адміністрацыйнай адказнасці з прымяненнем іншых мер прафілактычнага ўздзеяння ажыццяўляецца па агульных правілах, устаноўленых гэтым Кодэксам.

Артыкул 9.4. Меры выхаваўчага ўздзеяння

1. Пры вызваленні ад адміністрацыйнай адказнасці непаўналетняга, які ўчыніў адміністрацыйнае правапарушэнне, да яго ў мэтах выхавання могуць прымяняцца наступныя меры выхаваўчага ўздзеяння:

1) растлумачэнне заканадаўства;

2) ускладанне абавязку прынесці прабачэнні пацярпеламу;

3) ускладанне абавязку загладзіць прычыненую шкоду;

4) абмежаванне вольнага часу.

2. Да непаўналетняга могуць быць прыменены як адна, так і некалькі мер выхаваўчага ўздзеяння.

Артыкул 9.5. Змест мер выхаваўчага ўздзеяння

1. Растлумачэнне заканадаўства заключаецца ў растлумачэнні непаўналетняму супрацьпраўнага характару і грамадскай шкоднасці здзейсненага ім адміністрацыйнага правапарушэння, у тым ліку прычыненай гэтым правапарушэннем шкоды, а таксама негатыўных прававых наступстваў паўторнага ўчынення ім новых правапарушэнняў.

2. Абавязак прынесці прабачэнні заключаецца ва ўскладанні на непаўналетняга абавязку папрасіць прабачэння перад пацярпелым за ўчыненае адміністрацыйнае правапарушэнне ў публічнай ці іншай форме, вызначанай судом, органам, які вядзе адміністрацыйны працэс.

3. Абавязак загладзіць прычыненую шкоду заключаецца ў фактычнай кампенсацыі непаўналетнім шкоды, прычыненай адміністрацыйным правапарушэннем. Пры прымяненні такой меры выхаваўчага ўздзеяння ўлічваюцца маёмаснае становішча непаўналетняга і яго бацькоў або асоб, якія іх замяняюць, наяўнасць у яго адпаведных працоўных і іншых навыкаў.

4. Абмежаванне вольнага часу заключаецца ва ўскладанні на непаўналетняга абавязку захавання на тэрмін да трыццаці сутак пэўнага парадку выкарыстання вольнага ад вучобы і (або) работы часу. Пры прымяненні гэтай меры выхаваўчага ўздзеяння орган, які вядзе адміністрацыйны працэс, можа прадугледзець:

1) забарона наведвання непаўналетнім пэўных месцаў знаходжання, выкарыстання асобных формаў вольнага часу, у тым ліку звязаных з кіраваннем транспартным сродкам;

2) абмежаванне знаходжання непаўналетняга па-за месцам жыхарства або месца знаходжання ў пэўны час сутак;

3) ускладанне абавязку з'яўляцца для рэгістрацыі ў орган, які ажыццяўляе кантроль за паводзінамі непаўналетняга.

Артыкул 9.6. Тэрмін, па заканчэнні якога непаўналетні лічыцца адміністрацыйным спагнаннем, якое не падвяргалася.

Асоба, якая ўчынiла адмiнiстрацыйнае правапарушэнне, ва ўзросце ад чатырнаццацi да васемнаццацi гадоў лiчыцца не якая падвяргалася адмiнiстрацыйнаму спагнанню:

з дня выканання пастановы аб накладанні адміністрацыйнага спагнання за ўчыненне адміністрацыйнай правіннасці;

пасля заканчэння двух месяцаў з дня выканання пастановы аб накладанні адміністрацыйнага спагнання за ўчыненне значнага адміністрацыйнага правапарушэння;

пасля заканчэння шасці месяцаў з дня выканання пастановы аб накладанні адміністрацыйнага спагнання за ўчыненне грубага адміністрацыйнага правапарушэння;

па заканчэнні тэрмінаў даўнасці выканання пастановы аб накладанні адміністрацыйнага спагнання ў выпадках, прадугледжаных часткай 1 і часткай 2 (пры назначэнні адміністрацыйнага спагнання ў выглядзе дэпартацыі) артыкула 14.5 ПВКаАП;

з дня спынення выканання пастановы аб накладанні адміністрацыйнага спагнання па падставах, прадугледжаных артыкулам 14.3 ПВКаАП;

з дня вызвалення ад выканання адмiнiстрацыйнага спагнання ў выпадку, прадугледжаным артыкулам 8.7 гэтага Кодэкса.

разгарнуць » / « згарнуць

Артыкул 27. Узрост, з якога надыходзіць крымінальная адказнасць

1. Крымінальнай адказнасці падлягае асоба, якая дасягнула да часу ўчынення злачынства шаснаццацігадовага ўзросту, за выключэннем выпадкаў, прадугледжаных гэтым Кодэксам.

2. Асобы, якія ўчынілі забароненыя гэтым Кодэксам дзеянні ва ўзросце ад чатырнаццаці да шаснаццаці гадоў, падлягаюць крымінальнай адказнасці толькі за:

1) забойства (артыкул 139);

2) прычыненне смерці па неасцярожнасці (артыкул 144);

3) наўмыснае прычыненне цяжкага цялеснага пашкоджання (артыкул 147);

4) наўмыснае прычыненне менш цяжкага цялеснага пашкоджання (артыкул 149);

5) згвалтаванне (артыкул 166);

6) гвалтоўныя дзеянні сэксуальнага характару (артыкул 167);

7) выкраданне чалавека (артыкул 182);

8) крадзеж (артыкул 205);

9) рабаванне (артыкул 206);

10) разбой (артыкул 207);

11) вымагальніцтва (артыкул 208);

111) крадзеж маёмасці шляхам мадыфікацыі камп'ютарнай інфармацыі (артыкул 212);

12) угон транспартнага сродку або маламернага судна (артыкул 214);

13) наўмыснае знішчэнне або пашкоджанне чужой маёмасці (часткі 2 і 3 артыкула 218);

14) захоп закладніка (артыкул 291);

15) крадзеж агнястрэльнай зброі, боепрыпасаў або выбуховых рэчываў (артыкул 294);

16) наўмыснае прывядзенне ў непрыдатнасць транспартнага сродку або шляхоў зносін (артыкул 309);

17) крадзеж наркатычных сродкаў, псіхатропных рэчываў, іх прэкурсораў і аналагаў (артыкул 327);

171) незаконны абарот наркатычных сродкаў, псіхатропных рэчываў, іх прэкурсораў або аналагаў (часткі 2–5 артыкула 328);

18) хуліганства (артыкул 339);

19) загадзя ілжывае паведамленне аб небяспецы (артыкул 340);

20) апаганенне збудаванняў і псаванне маёмасці (артыкул 341);

21) уцёкі з папраўчай установы, якая выконвае пакаранне ў выглядзе пазбаўлення волі, арыштнага дома або з-пад варты (артыкул 413).

3. Не падлягае крымінальнай адказнасці непаўналетняя асоба, якая дасягнула прадугледжанага часткамі 1 або 2 гэтага артыкула ўзросту, калі будзе ўстаноўлена, што з прычыны адставання ў псіхічным развіцці, не звязанага з псіхічным расстройствам (захворваннем), яна ў час учынення грамадска небяспечнай дзеі была не здольная усведамляць фактычны характар ​​або грамадскую небяспеку сваёй дзеі.

РАЗДЗЕЛ V

АСАБЛІВАСЦІ КРЫМІНАЛЬНАЙ АДКАЗНАСЦІ АСАБ,

Якія здзейснілі злачынствы ва ўзросце да 18 гадоў.

Разьдзел 15

ПАКАРАННЕ І ЯГО ПРЫЗНАЧЭННЕ АСОБАМ,

Якія здзейснілі злачынствы ва ўзросце да 18 гадоў.

Артыкул 108. Крымінальная адказнасць непаўналетніх

Крымінальная адказнасць асобы, якая ўчыніла злачынства ва ўзросце да васемнаццаці гадоў, наступае ў адпаведнасці з палажэннямі гэтага Кодэкса з улікам правіл, прадугледжаных гэтым раздзелам.

Артыкул 109. Віды пакаранняў

Да асобы, якая ўчыніла злачынства ва ўзросце да васемнаццаці гадоў, могуць быць прыменены наступныя пакаранні:

1) грамадскія працы;

2) штраф;

3) пазбаўленне права займацца пэўнай дзейнасцю;

4) папраўчыя працы;

5) арышт;

51) абмежаванне волі;

6) пазбаўленне волі.

Артыкул 110. Грамадскія працы

Грамадскія работы назначаюцца асуджанаму, які дасягнуў шаснаццацігадовага ўзросту да дня пастановы прыгавору, на тэрмін ад трыццаці да ста васьмідзесяці гадзін і заключаюцца ў выкананні работ, пасільных для такой асобы. Працягласць выканання гэтага віду пакарання не можа перавышаць трох гадзін у дзень і трох дзён у тыдзень. Асуджанымі, якія атрымліваюць адукацыю або маюць пастаяннае месца работы, грамадскія работы адбываюцца ў вольны ад вучобы або асноўнай работы час.

Артыкул 111. Штраф

1. Штраф прызначаецца асобе, якая ўчыніла злачынства ва ўзросце да васемнаццаці гадоў, калі яно мае самастойны заробак (даход) або маёмасць, у памеры ад пяці да пяцідзесяці базавых велічынь.

2. У выпадку немагчымасці спагнання штрафу пры адсутнасці прыкмет ухілення ад яго выплаты суд па прадстаўленні органа, на які ўскладзена выкананне прыгавору, можа замяніць штраф грамадскімі работамі або прымусовымі мерамі выхаваўчага характару.

Артыкул 112. Пазбаўленне права займацца пэўнай дзейнасцю

Пазбаўленне права займацца пэўнай дзейнасцю назначаецца асобе, якая дасягнула шаснаццацігадовага ўзросту да дня пастановы прыгавору, на тэрмін ад аднаго да трох гадоў.

Артыкул 113. Папраўчыя работы

1. Папраўчыя работы назначаюцца асобе, якая дасягнула шаснаццацігадовага ўзросту да дня пастановы прыгавору, на тэрмін ад двух месяцаў да аднаго года па месцы працы.

2. З заробку асуджанага да папраўчых работ ажыццяўляецца ўтрыманне ў даход дзяржавы ў памеры, устаноўленым прыгаворам суда, у межах ад пяці да пятнаццаці працэнтаў.

Артыкул 114. Арышт

Арышт прызначаецца непаўналетняму, які дасягнуў шаснаццацігадовага ўзросту да дня пастановы прысуду, і ўстанаўліваецца на тэрмін ад аднаго да двух месяцаў.

Артыкул 1141. Абмежаванне свабоды

Абмежаванне свабоды прызначаецца асобе, якая ўчыніла злачынства ва ўзросце да васемнаццаці гадоў, на тэрмін ад шасці месяцаў да трох гадоў. Асобе, якая не дасягнула васемнаццацігадовага ўзросту да дня пастановы прыгавору, абмежаванне волі прызначаецца без накіравання ў папраўчую ўстанову адкрытага тыпу, а асобе, якая дасягнула васемнаццацігадовага ўзросту да дня пастановы прыгавору, – з накіраваннем або без накіравання ў папраўчую ўстанову адкрытага тыпу.

Артыкул 115. Пазбаўленне волі

1. Асобе, якая ўпершыню здзейсніла ва ўзросце да васямнаццаці гадоў злачынства, якое не ўяўляе вялікай грамадскай небяспекі, пакаранне ў выглядзе пазбаўлення волі не прызначаецца.

2. Асобе, якая здзейсніла злачынства ва ўзросце да васемнаццаці гадоў, тэрмін пакарання ў выглядзе пазбаўлення волі не можа перавышаць:

1) за менш цяжкае злачынства - трох гадоў;

2) за цяжкае злачынства - сямі гадоў;

3) за асабліва цяжкае злачынства - дзесяці гадоў;

4) за асабліва цяжкае злачынства, спалучанае з наўмысным замахам на жыццё чалавека або з незаконным абаротам наркатычных сродкаў, псіхатропных рэчываў, іх прэкурсораў або аналагаў, - дванаццаці гадоў.

3. Асобе, якая не дасягнула васемнаццацігадовага ўзросту да дня пастановы прыгавору, адбыванне пакарання ў выглядзе пазбаўлення волі прызначаецца ў выхаваўчай калоніі.

4. Асобе, якая ўчыніла злачынства ва ўзросце да васемнаццаці гадоў і дасягнула васемнаццацігадовага ўзросту да дня пастановы прыгавору, адбыванне пакарання ў выглядзе пазбаўлення волі прызначаецца ў папраўчай калоніі ва ўмовах агульнага рэжыму.

Артыкул 116. Прызначэнне пакарання

1. Пры назначэнні пакарання непаўналетняму ўлічваюцца, акрамя абставін, указаных у артыкулах 62, 66, 67 і 69 гэтага Кодэкса, умовы яго жыцця і выхавання, ступень псіхічнага развіцця, стан здароўя, іншыя асаблівасці асобы, а таксама ўплыў іншых асоб.

2. Асобе, якая ўчыніла ва ўзросце да васемнаццаці гадоў некалькі злачынстваў, якія ўключаюць злачынствы, якія не ўяўляюць вялікай грамадскай небяспекі, менш цяжкія або цяжкія злачынствы ў любым спалучэнні, канчатковае пакаранне прызначаецца шляхам паглынання менш строгага пакарання больш строгім або шляхам частковага або поўнага складання пакаранняў. Пры гэтым канчатковае пакаранне не можа перавышаць максімальнага тэрміну або памеру пакарання, прадугледжанага за найбольш цяжкае з учыненых злачынстваў, з улікам абмежаванняў, прадугледжаных артыкулам 115 гэтага Кодэкса.

3. Асобе, якая ўчыніла ва ўзросце ад чатырнаццаці да шаснаццаці гадоў некалькі злачынстваў, якія ўключаюць хаця б адно асабліва цяжкае злачынства, канчатковае пакаранне ў выглядзе пазбаўлення волі не можа быць назначана на тэрмін звыш трынаццаці гадоў.

4. Асобе, якая ўчыніла ва ўзросце ад шаснаццаці да васемнаццаці гадоў некалькі злачынстваў, якія ўключаюць хаця б адно асабліва цяжкае злачынства, канчатковае пакаранне ў выглядзе пазбаўлення волі не можа быць назначана на тэрмін звыш пятнаццаці гадоў.

5. Канчатковае пакаранне ў выглядзе пазбаўлення волі па сукупнасці прыгавораў непаўналетняму не можа быць назначана на тэрмін больш за семнаццаць гадоў.

Артыкул 117. Асуджэнне непаўналетняга з прымяненнем прымусовых мер выхаваўчага характару

1. Калі ў працэсе судовага разгляду будзе ўстаноўлена, што выпраўленне непаўналетняга, які асуджаецца за ўчыненне злачынства, які не ўяўляе вялікай грамадскай небяспекі, або ўпершыню асуджаецца за ўчыненне менш цяжкага злачынства, магчыма без прымянення крымінальнага пакарання, суд можа пастанавіць абвінаваўчы прыгавор і прымяніць да такой асобы. замест пакарання прымусовыя меры выхаваўчага характару.

11. Прымусовыя меры выхаваўчага характару таксама могуць быць прыменены да непаўналетняга ў выпадку, прадугледжаным часткай 2 артыкула 111 гэтага Кодэкса.

2. У адпаведнасці з часткай 1 гэтага артыкула суд можа прымяніць наступныя прымусовыя меры выхаваўчага характару:

1) перасцярога, якая заключаецца ў растлумачэнні непаўналетняму наступстваў паўторнага ўчынення злачынстваў, прадугледжаных гэтым Кодэксам;

2) ускладанне абавязку публічна або ў іншай форме, якая вызначаецца судом, прынесці прабачэнне пацярпеламу;

3) ускладанне на непаўналетняга, які дасягнуў пятнаццацiгадовага ўзросту да дня пастановы прыгавору, абавязкi кампенсаваць сваiмi сродкамi або ўстаранiць сваёй працай нанесены ўрон пры ўмове, што непаўналетнi мае самастойны заробак i памер урону не перавышае яго сярэднямесячнага заробку (даходу). У іншым выпадку кампенсацыя ўрону праводзіцца ў парадку грамадзянскага судаводства;

4) абмежаванне свабоды вольнага часу непаўналетняга на тэрмін ад аднаго да шасці месяцаў, якое заключаецца ва ўскладанні на яго абавязку захавання пэўнага парадку выкарыстання вольнага ад вучобы і работы часу. Суд можа прадугледзець забарону наведвання пэўных месцаў, выкарыстання пэўных формаў вольнага часу, у тым ліку звязаных з кіраваннем механічным транспартным сродкам, абмежаванне знаходжання па-за домам у пэўны час сутак, абавязак з'яўляцца для рэгістрацыі ў орган, які ажыццяўляе кантроль за паводзінамі непаўналетняга;

5) памяшканне непаўналетняга на тэрмін да двух гадоў, але не далей чым да дасягнення ім васемнаццацігадовага ўзросту ў спецыяльную навучальна-выхаваўчую або спецыяльную лячэбна-выхаваўчую ўстанову. Знаходжанне асуджанага ў спецыяльнай вучэбна-выхаваўчай або спецыяльнай лячэбна-выхаваўчай установе можа быць спынена датэрмінова судом, калі непаўналетні выправіўся і няма неабходнасці ў далейшым прымяненні названай прымусовай меры выхаваўчага характару, а таксама ў выпадках узнікнення абставін, якія перашкаджаюць знаходжанню асуджанага.

3. Умовы ўтрымання непаўналетняга ў спецыяльнай вучэбна-выхаваўчай або спецыяльнай лячэбна-выхаваўчай установе ўстанаўліваюцца заканадаўствам Рэспублікі Беларусь.

4. На працягу тэрміну судзімасці пры прымяненні прымусовых мер выхаваўчага характару, прадугледжаных пунктамі 1-4 часткі 2 гэтага артыкула, за непаўналетнім ажыццяўляецца прафілактычнае назіранне і на яго ўскладаюцца абавязкі, прадугледжаныя часткай 2 артыкула 81 гэтага Кодэкса.

5. У выпадку злоснага ўхілення непаўналетняга на працягу тэрміну судзімасці ад выканання прымусовай меры выхаваўчага характару суд па прадстаўленні органа, які ведае яе выкананнем, можа замяніць дадзеную меру на больш строгую, прадугледжаную часткай 2 гэтага артыкула.

разгарнуць » / « згарнуць

З 1 сакавіка 2021 года набыў моц новы Кодэкс Рэспублікі Беларусь аб адміністрацыйных правапарушэннях (далей - КаАП), якім істотна змянілася адказнасць за правядзенне несанкцыянаваных масавых мерапрыемстваў, а таксама адказнасць для непаўналетніх і іх бацькоў.

Так, агульны ўзрост прыцягнення да адміністрацыйнай адказнасці 16 гадоў. Але за дробнае хуліганства, абразу, пашкоджанне чужой маёмасці і іншыя правапарушэнні, пералічаныя ў арт. 4.2 КаАП непаўналетні можа быць прыцягнуты да адказнасці з 14 гадоў.

У адпаведнасці з арт. 24.23 КаАП на непаўналетніх, якія парушылі ўстаноўлены парадак правядзення сходу, мітынгу, вулічнага шэсця, дэманстрацыі, пікетавання, іншага масавага мерапрыемства, учыненага ўдзельнікам такіх мерапрыемстваў, а таксама публічныя заклікі да арганізацыі або правядзення сходу, мітынгу, вулічнага шэсця, дэманстрацыі, пікетавання, іншага мерапрыемствы з парушэннем устаноўленага парадках арганізацыі або правядзення, учыненыя ўдзельнікам такіх мерапрыемстваў або іншай асобай, можа быць накладзены штраф у памеры да 100 базавых велічынь.

За паўторнае такое правапарушэнне санкцыя ч.3 арт. 24.23 КаАП прадугледжвае адказнасць у выглядзе штрафу ў памеры ад 20 да 200 базавых велічыняў.

Калі непаўналетні не дасягнуў узросту 16 гадоў, то адказнасць будуць несці бацькі. У прыватнасці, бацькі або асобы, якія іх замяняюць, у выпадку ўчынення непаўналетнім дзеяння, якое змяшчае прыкметы адміністрацыйнага правапарушэння або злачынства, але не дасягнулі да часу ўчынення такога дзеяння ўзросту, з якога надыходзіць адміністрацыйная або крымінальная адказнасць, падлягаюць адміністрацыйнай адказнасці па ч. 1 арт. 10.3 КаАП. Санкцыя гэтага артыкула прадугледжвае пакаранне ў выглядзе штрафу да 10 базавых велічыняў.

Артыкулам 19.4 КаАП прадугледжана адказнасць для паўналетніх асоб за ўцягненне непаўналетняга ў удзел у сходзе, мітынгу, вулічным шэсці, дэманстрацыі, пікетаванні, іншым масавым мерапрыемстве, якія праводзяцца з парушэннем устаноўленага парадку. За дадзенае правапарушэнне на паўналетнюю асобу можа быць накладзены штраф у памеры ад 5 да 30 базавых велічыняў.

У выпадку знаходжання непаўналетняга ва ўзросце да 16 гадоў з 23 гадзін да 6 раніцы па-за жыллём, бацькі або асобы, якія іх замяняюць, падлягаюць адміністрацыйнай адказнасці па ч.2 арт.10.3 КаАП за не суправаджэнне непаўналетняга ў цёмны час сутак.

Акрамя таго, у выпадку ўчынення непаўналетнім правапарушэння або дзеяння, якое змяшчае прыкметы адміністрацыйнага правапарушэння, але не дасягнулі ўзросту адміністрацыйнай адказнасці, з ім і яго бацькамі згодна з Законам Рэспублікі Беларусь ад 31 мая 2003 года "Аб асновах сістэмы прафілактыкі безнагляднасці і правапарушэнняў непаўналетніх" будзе праводзіцца індывідуальна. прафілактычная работа.

разгарнуць » / « згарнуць