Размер шрифта
A- A+
Межбуквенное растояние
Цвет сайта
A A A A
Изоображения
Дополнительно

Разделы сайта

Главная

Родителям

Организация здорового питания дошкольников дома

раскрыть » / « свернуть

ПРАВИЛЬНОЕ ПИТАНИЕ- ЗАЛОГ ЗДОРОВЬЯ

раскрыть » / « свернуть

КОНСУЛЬТАЦИЯ «ФОРМИРОВАНИЕ КУЛЬТУРЫ ПИТАНИЯ»

раскрыть » / « свернуть

Рекомендации психолога для родителей

раскрыть » / « свернуть

От дошкольника к первокласснику.

раскрыть » / « свернуть

О чем стоит знать родителям будущего первоклассника

раскрыть » / « свернуть

Вопросы и ответы о поступлении в 1 класс

раскрыть » / « свернуть

План работы с родителями

раскрыть » / « свернуть

Дарослы ведае, што кніга не толькі вучыць, развівае і выхоўвае дзіця, яна абуджае ў маленькім чалавеку самыя разнастайныя творчыя пачаткі, яна дапамагае дзіцячай фантазіі здабыць багатую вобразнасць і ўнутраны сэнс.

Дзіця не можа не гуляць, не выдумляць, не складаць. Гэта непазбежна, гэта яго спосаб пранікнення ў рэальную рэчаіснасць. Але што менавіта ён выдумляе? Як складае і чаму складае менавіта гэта? Якія маральныя і эстэтычныя прычыны праяўляюцца ў дзіцячай гульні, якая патроху, часцяком незаўважна для самога дзіцяці, становіцца яго сапраўдным жыццём? Свет чытання, свет кнігі з яе літаратурнымі і графічнымі выявамі, дапамагае даросламу насыціцца і накіраваць дзіцячае ўяўленне. Кніга падае дзіцяці прыклад творчасці, прыклад творчага стаўлення да рэальнага часу. Менавіта тут, на кніжнай старонцы, малыя сустракаюць ўпершыню гарманічнае адлюстраванне рэчаіснасці. Кніжка распавядае самае галоўнае, паказвае самае прыгожае.

Ёсць у дзіцячай літаратуры розныя кнігі: вясёлыя і сумныя, але яны заўсёды жыццесцвярджальныя. Таму дзеці не могуць не любіць кнігу, таму радуюцца кнізе, як святу. А дарослыя павінны падрыхтаваць гэтую радасць, дапамагчы дзіцяці зразумець, адчуць кнігу ва ўсёй яе паўнаце.

Да нейкага ўзросту дзеці жывуць у казцы, як раўнапраўныя члены казачнага свету. І гэта натуральна, таму што казка блізкая і сугучная іх светаадчуванню. У самым пачатку жыцця яна сустракае дзяцей фантастычнымі вобразамі, займальнымі прыгодамі, маляўнічасцю і яркасцю свайго свету. Уся гэтая свежасць, чысціня, напеўнасць, гарманічная цэласць казкі служаць для маленькіх першым штуршком да развіцця фантазіі, мыслення, творчасці. Прастата і прыгажосць казачных герояў і іх учынкаў неабходныя дзіцячай свядомасці як першае адлюстраванне свету, сапраўдных чалавечых адносін у чыстым люстэрку сапраўднага мастацтва.

У кожнай казцы пракладзеная мяжа паміж Дабром і Злом. Яны непрымірымыя ворагі, яны знаходзяцца ў адвечнай барацьбе. І ў гэтым проціборстве заўсёды перамагае Дабро, заўсёды перамагае справядлівасць. Гэтая ідэя перамогі Дабра над Злом заўсёды пераканаўчая, таму што выношвалася і нараджалася разам з узнікненнем свядомасці людзей і ўдасканальвалася разам з яго развіццём, таму што працятая верай і надзеяй ўсяго чалавецтва ва ўрачыстасць добрых спраў. А вера гэтая падмацавана часам. Менавіта таму такая моцная казка і менавіта таму дзеці так вераць у яе. У амаль любой народнай казцы ўсё падпарадкоўваецца толькі дасканалым законам чалавечага быцця, тым ідэалам, якія прайшлі праверку многіх пакаленняў людзей, выкрышталізаваліся, сталі агульначалавечымі. І дзецям лёгка прыняць гэтыя ідэалы, лёгка пагадзіцца заканамернасцю.

Вельмі важна для дзяцей, што ў казцы герой, які ўвасабляе дабро, заўсёды станоўчы. Гэта ці непераможны волат, які абараняе свой народ, ці проста чалавек, які перамагае зло розумам, мудрасцю і знаходлівасцю. У любым выпадку станоўчага героя адрозніваюць розум, прыгажосць, умелыя рукі, альбо добрае чараўніцтва, а адмоўнага зло, пачварнасць і падступнасць. Таму дзеці любяць казачных герояў, вераць ім і пераносяць гэтую веру і любоў са свету казачнага ў свет рэальны.

Дзякуючы казцы, дзеці пачынаюць ўсведамляць найгалоўнейшыя ісціны чалавечага жыцця. Казка дапамагае фармаваць асновы маральнасці, маралі, па законах якой ім трэба будзе жыць. Тая самая простая, найпростая казка, якую мы, стаўшы дарослымі, пачынаем лічыць дзіцячай забавай.

Чытайце з дзецьмі як мага больш, а галоўнае пагаварыце, пра што прачыталі!

 

МАСТАЦКАЯ ЛІТАРАТУРА І ТВОРЫ ФАЛЬКЛОРУ

Беларускія народныя песенкі і пацешкі, творы беларускіх пісьменнікаў

У. Юрэвіч. "Бярозчыны валёнкі"; А. Кобец-Філімонава. "Сем мастакоў"; Я. Брыль. "Жыў-Быў вожык".

Беларускія народныя казкі

“Курачка-Рабка”, “Былінка і верабей”, “Зайкава хатка”, “Каза-манюка”, “Пчала і муха”, “Муха-пяюха”, “Коцік, пеўнік і лісіца”.

Творы беларускіх паэтаў

Т. Кляшторная “Ветлівыя словы”, “Шпак”, “Дожджык”, “Паўцякалі цацкі”, “Не сквапная”; В. Рабкевіч “Едзе восень”; С. Сокалаў-Воюш “Блакіт нябёс”, “Алоўкі”, “Елка”; А. Дзеружынскі “Пралеска”; А. Прохараў. “За адвагу”; Я. Колас ”Сонца грэе, прыпякае”, “Храбры певень”; Я. Купала “Лістапад”; Я. Журба “Першыя сняжынкі”, “Дзед Мароз”; З. Бядуля “Мае забавы”; М. Хведаровіч “Свеціць, як сонца, ад самай калыскі”; Л. Пранчак “Завіруха”; Э. Агняцвет “Маме”; А. Бадак “Мышка”, “Беларусачка”; С. Грахоўскі “Сонечная сцежка”; А. Грачанікаў “Сон”; Л. Рашкоўскі “Я хачу салдатам стаць”; К. Цвірка “Коцікі”; В. Лукша “Вясёлка”.

 

 

                                   

Кожны высокаадукаваны чалавек павінен ведаць традыцыі і мову свайго народа. Таму трэба ўсвядоміць, што чым болей нацыянальнага ў выхаванні, тым мацней, духоўна багацей нацыя.   Народныя святы і абрады садзейнічаюць далучэнню да розных відаў мастацтва, творчай дзейнасці і працоўных працэсаў. Патрэбна памятаць, што ў нашы дні няма натуральнага пераймання фальклору ад старэйшых. Таму ў той фальклор, які быў спрадвеку дарослым, дзяцей уводзяць штучна. Абавязкова трэба ўлічваць узроставыя асаблівасці дашкольнікаў, і не трэба вельмі падрабязна знаёміць іх з усімі святамі гадавога кола, толькі з тымі, якія будуць зразумелымі (гэта датычыцца і абрадавых дзеянняў, гульняў, танцаў, песняў, якія выконваюцца на тым ці іншым свяце).

Дзяцей трэба знаёміць з такімі народнымі гульнямі, песнямі, казкамі, танцамі, якія ім зразумелыя і цікавыя, адпавядаюць нашым сённяшнім эстэтычным патрабаванням. Гэта палажэнне павінна ўлічвацца пры адборы фальклорнага матэрыялу для выхавання дзяцей. Толькі пры такіх умовах народная творчасць можа арганічна, а не штучна ўвайсці ў іх жыццё.

Стрэчанне ці грамніцы- гуканне вясны.

Гэтае свята ўвабрала ў сябе вобраз зімы і лета ў песенных гуртах, якія спрачаюцца паміж сабой песнямі.

Масленка.

Святкуецца на восьмы дзень перад Вялікаднем. Гэта свята пачыналіся запускі, якія заканчвалі калядны мясаед.

Гуканне вясны.

Гэтае свята характэрна для Усходняй Беларусі. Як і масленкавыя абрады песні і карагоды адбываліся на горках, бо так было бліжэй да неба. Кульмінацыя гэтага свята дасягалася 7 красавіка, калі адбываліся непасрэдна рытуальныя дзеянні і працягваліся да таго моманту, як узаруць поле.

Саракі.

Свята прыпадае на 22 сакавіка. Яно адзначае дзень веснавого раўнадзенства. 3 гэтым святам канчаткова прыходзіць вясна.

Камаедзіца.

Гэтае свята прыйшло з глыбокай старажытнасці. Адзначаецца перад Звесткаваннем. На гэта свята пакланяліся мядзведзю.

Вялікдзень.

Гэтае свята лічыцца найвялікшым каляндарным святам. Яно складае выключную адметнасць, самабытнасць беларускага абрадава-святочнага каляндара. На гэта свята сутракалі Новы Год па сонечнаму календару. Святкавалася ў дзень вяснавога раўнадзенства. Потым стала перасоўным ад 4 красавіка да 8 мая. Апошняя нядзеля перад святам была Вербная нядзеля. У царкву заносілі галінкі вярбы, якія асвяшчалі святой вадой. Потым прынасілі дамоў і з'ядалі па аднаму пухірку, каб абараніцца ад маланкі, а рэшткі вярбы захоўвалі да наступнай Вербніцы.

Юр'я.

Свята адзначалася 5 траўня. На ім ушаноўвалі сімвал парадку, вясны, росквіту прыроды. На лузе дзяўчаты выбіралі самую прыгожую, апраналі яе русалкай і надзявалі ёй вянок, вадзілі вакол яе карагоды і спявалі. На гэтае свята існуе шмат прыказак, прыкмет. Вось адна з іх: « Як дождж на Юр'я, то будзе хлеб у дурня».

Пахаванне стралы.

У аснове гэтага свята ляжыць ахоўная магія ад маланкі. Цягнецца ад Вялікадня да Ушесця. На гэтае свята водзяць песні, карагоды, якія абараняюць ад маланкі.

Зялёныя святкі.

Свята найвышэйшага росквіту прыроды. Вядома пад назвай Сёмухі, Тройцы. Святкуецца гэтае свята на семым і восьмым тыдні пасля Вялікадня. Гэтае свята з'яўляецца гімнам маці-прыродзе.

Купалле.

Святкуецца з 6 на 7 ліпеня. Гэтае свята насычана прыгожымі язычніцкімі звычаямі і святкуецца ў гонар летняга сонца звароту. Сутнасць гэтага свята засталася некранутай да нашых дзён. Увасабленнем былі ачышчальныя вогнішчы, ачалавечаны вобраз жанчыны Купалы і нават яго дочкі.

Жніво.

Гэтае свята з'яўляецца самым працяглым комплексам рытуалаў. Пачынала святкавацца ад 12 ліпеня да 27 верасня. Жніўныя абрады складалі аснову самай цяжкай працоўнай дзеі.

Пакровы.

Адзначаліся ад 14 кастрычніка да 27 кастрычніка. На гэтае свята размяркоўваліся дні паміж дзяўчатамі, а 27 кастрычніка па надвор'ю меркавалі аб характары будучай жонкі, і называлі гэты час Дзівочым летам. На гэтае свята ў прыродзе адбываўся пераломны момант ад лета да зімы. "Прыйшла Пакрова і пытае, ці да зімы гатова." Пачынаючы з гэтага свята, моладзь пачынала збірацца на вячоркі, а хатнія справы спраўляліся з песнямі.

Дзяды.

Кожны дзень тыдня меў сваё значэнне. Так субота мела быць днём ушанавання дзядоў, усіх памерлых. У гэты дзень кожны павінен быў успомніць лепшыя рысы прашчураў, аддаць ім належную павагу.

Зімовыя святкі.

Пачыналіся посля постнай куцці (6 студзеня) і завяршаліся да Вадахрышча (19 студзеня). На гэтае свята адбываліся сапраўдныя тэатралізаваныя беларускія народныя карнавалы. Пачыналіся зімовыя святкі з Каляд (7 студзеня), якія былі ў гонар зімоваго сонцазвароту і каляднага месаеду пасля Піліпаўскага посту. На гэты язычніцкі абрад наслаівалася хрысціянскае свята нараджэнне Хрыстова - свята Раства. Неад'емным рытуалам з'яўляецца ўшанаванне продкаўдзядоў. Гэтаму прысвячалі тры ўрачыста-шанавальныя куцці:перадкалядная посная, багатая шчодрая і вадзяная. Гэтая дзея цягнулася ад 25 снежня да 2 студзеня.

 

 

 


  1. Смотрим по-белорусски

Можно начать с самого простого, с “Калыханкі”. Утренние программы для малышей на “Беларусь-3” также идут на мове. В подспорье родителям – переводные мультики на белорусском (да, их больше одного). Тот же “Шрек” или “Свинка Пеппа”. Их достоинство в том, что сюжет, как правило, уже хорошо известен ребенку.

2. Поем по-белорусски

В процессе подготовки к семейным торжествам и праздникам можно наряду с русскоязычными разучивать и белорусские песенки. Например, уже привычные нам “Jingle Bells” можно спеть и по-белорусски (“Звон звініць”), как и классическую “Маленькой елочке холодно зимой” (“Ў лесе яліначцы холадна зімой”, пер. В.Жуковіча). Песни из любимых мультиков и постановок тоже могут зазвучать по-новому (“Не шанцуе нам, прынцэсам, не шанцуе!” из м/ф “Летучий голландец”).

 3. Рисуем по-белорусски

“Кропка, кропка, побач –коска. Атрымаўся тварык просты. Ручкі, ножкі, агурочак, - Чалавек па свеце крочыць.”   Рисункам ребенка можно давать белорусские названия.(“Ялінка”,  “Кветка”, “Сонейка”, “Вясёлка”, “Мама, тата, я”). К тому же, с помощью красок или карандаша можно самим сделать непонятный материал наглядным. Или использовать уже готовые варианты: например, книжки Глеба Лабоденко “Дзіцячая замова” і “Дзіцячая замова-2”.  

4. Играем по-белорусски

“Раз, два, тры, чатыры, пяць. Я іду цябе шукаць”. Пусть это будет язык мамы и дочки. Или семейная игра. На прощанье говорить “Пакуль!”. Просыпаться по-русски (“С добрым утром!”), а засыпать по-белорусски (“Дабранач!”). Научиться чисто по-белорусски чистить зубы:   У мяне зубная шчотка, Ею зубы чышчу чотка! Хто не чысціць зубы шчоткай, Вырасце бяззубай цеткай!   У автора этих строк, Андрея Хадановича, есть и мальчуковый вариант в книжке “Нататкі таткі”. 

5. Приглядываемся по-белорусски

Названия улиц, вывески магазинов, белорусское слово можно встретить где угодно – главное, приглядеться.  

6. Читаем по-белорусски

Белорусский язык – это не только народные сказки и классические тексты. По-белорусски можно познакомиться с Винни-Пухом и Пеппи (“Віня-пых і ўсе-ўсе-ўсе”, “Піпі Доўгая панчоха”, мумми-троллями и хобитами. А истории про йетти и читающую корову Маму Му придутся по нраву и малышам, и дошколятам (“Снежны чалавек” Эвы Сусы в переводе Алеси Башаримовой

7. Запоминаем по-белорусски

И по-русски. И по-английски. Детский ум гибок и восприимчив. А значит, наличие в начальной школе трех языков можно употребить себе на пользу. Например,как это сделала Елена Терешкова в книжке “Англійская мова. Слова за словам. Вершы”.   Такие стишки поднимают настроение, развивают фантазию и легко запоминаются. И сам не замечаешь, как придумываются новые двустишия:   Летом и весною, в Минске, на Канарах, Я ношу с собою от солнца «акуляры». Рама з алюмінію, у камплекце – колы. Англічанін скажа “bike”, беларус жа – “ровар”.  

8. Курсы по-белорусски

Отрадно, что белорусский язык перестает быть просто предметом для детей в школе. Им активно интересуются и взрослые, поэтому на рынке услуг появляется все больше и больше курсов “роднай мовы”. 

Желание привить ребенку любовь к родному языку не может быть насильственным и внешним. Чтобы увлечь ребенка – нужно увлечься самим. Сад и школа, к счастью, не единственные места, где дети могут услышать белорусское слово. Есть, например, семья. Вот с нее-то, пожалуй, и стоит начать.

 

Часта бацькі задаюць выхавальнікам пытанне: "чаму дзіця ідзе ў дзіцячы са слязамі і калі гэты" жах " скончыцца?"Сапраўды, у большай частцы дзяцей малодшых груп адаптацыя да ДОУ праходзіць хваравіта: малыя доўга не могуць прывыкнуць да дзіцячага садку, ладзяць істэрыкі, некаторых ад мам па раніцах прыходзіцца "адцягваць". Паспрабуем разабрацца, чаму так адбываецца і як палегчыць адаптацыю дзяцей у дзіцячым садзе. Дзецям любога ўзросту вельмі няпроста пачынаць наведваць дзіцячы сад. Кожны з іх праходзіць перыяд адаптацыі да дзіцячага садку. Усё жыццё дзіцяці кардынальным чынам мяняецца. У звыклую, якая склалася жыццё ў сям'і літаральна ўрываюцца змены: выразны рэжым дня, адсутнасць родных і блізкіх, пастаяннае прысутнасць аднагодкаў, неабходнасць слухацца і падпарадкоўвацца незнаёмым дарослым, рэзка памяншаецца колькасць персанальнага увагі.

Дзіцяці неабходны час, каб адаптавацца да гэтай новай жыцця ў дзіцячым садзе.

Для кожнага бацькі яго дзіця самы лепшы, самы разумны. Але вось яго аддаюць у дзіцячы сад. Натуральна, у мамы з татам ўзнікаюць першыя перажыванні, звязаныя з садам. А як дзіця абвыкне? Ці спадабаецца яму?

Дзеці прывыкаюць да дзіцячага садку па-рознаму: хтосьці з першых дзён ходзіць у дзіцячы садок з радасцю, але, гэта хутчэй выключэнне з правілаў, а хтосьці не можа супакоіцца цэлы дзень і бацькоў ўвечары сустракае ровамі. Часцей за ўсё ў 2-3-х летніх малых растанне з мамай суправаджаецца слязьмі, а потым яны адцягваюцца на цацкі і супакойваюцца. І гэта нармальна.

Пытанне: «Калі дзіця прывыкне да дзіцячага садка і перастане плакаць». Пройдзе час і адаптацыйны перыяд завершыцца. Вось толькі працягласць гэтага перыяду ў кожнага будзе свая. Усё залежыць ад ступені адаптацыі дзяцей.

Адаптацыя-гэта прыстасаванне або прывыканне арганізма да новай абстаноўцы. Для дзіцяці дзіцячы садок, несумненна, з'яўляецца яшчэ невядомым прасторай, з новым асяроддзем і адносінамі. Гэты працэс патрабуе вялікіх выдаткаў псіхічнай энергіі і часта праходзіць з напругай, а то і перанапружаннем псіхічных і фізічных сіл арганізма.

Пылок. Доўжыцца ад 1 да 16 дзён.
Сярэдні. Доўжыцца ад 16 да 32 дзён.
Цяжкі. Можа доўжыцца да 64 дзён.
Тып цяжкай або неспрыяльнай адаптацыі характарызуецца стратай у вазе або раптоўным, без нейкіх бачных прычын, кароткачасовым павышэннем тэмпературы. Стрэс разбурае ахоўныя бар'еры малога, перакручвае шэраг важных фізіялагічных рэакцый, неабходных для падтрымкі стану здароўя, і-няма больш ахоўнага панцыра, які абараняе ад усіх хвароб. Ад любога подыху ветрыку дзіця захварэе, адбудзецца зрыў адаптацыі, а пасля зрыву яму прыйдзецца адаптавацца зноўку.

Тып лёгкай адаптацыі характарызуецца прывыканнем да новай абстаноўцы - на працягу паўмесяца, а змены, якія бачныя ў паводзінах дзіцяці, кароткачасовыя і нязначныя, таму дзіця не хварэе.

Прамежкавы варыянт - сярэдняй цяжкасці працягу перыяду розных адаптацыйных зменаў у дзіцячым арганізме характарызуецца тэрмінам адаптацыі - больш месяца, часам падчас яе магчымыя захворвання без якіх-небудзь ускладненняў.

Прычыны, чаму дзіця не можа прывыкнуць да дзіцячага садку

Каб мамам было лягчэй расставацца са сваімі дочкамі і сыночкамі па раніцах, разгледзім прычыны, па якіх дзеці плачуць. Ухіліце іх-слёзы знікнуць.

Дзіця не падрыхтаваны да наведвання дзіцячага саду:Стан здароўя. Хваравітаму дзіцяці адаптавацца ў новых умовах цяжэй, чым здароваму.
не сфармаваныя культурна-гігіенічныя навыкі;
ён не ўмее самастойна гуляць з цацкамі;
рэжым у сям'і не супадае з рэжымам ДОУ.
Біялагічныя прычыны: індывідуальныя прычыны. Некаторыя малыя ў першы дзень наведвання дашкольнай установы паводзяць сябе ціха і спакойна, а на 2-3 дзень пачынаюць плакаць, іншыя — наадварот, у першыя дні ладзяць істэрыкі, а потым іх паводзіны нармалізуецца.
моцны таксікоз ў мамы ў перыяд цяжарнасці;
ўскладненні пры родах;
хваробы ў першыя тры месяцы жыцця.
Умовы жыцця ў сям'і. Калі дзіця вазілі да сваякоў, наведвалі з ім знаёмых, бралі з сабой у падарожжа, то ён значна хутчэй абвыкне да новай абстаноўцы дзіцячага саду.
Абмежаваную зносіны са аднагодкамі. Цяжэй за ўсё адаптуюцца дзеці, круг зносін якіх быў зведзены да мінімуму "мама-Бабуля-тата". У такіх малых вялікая колькасць дзяцей выклікае страх, жаданне схавацца куды-небудзь, каб пабыць аднаму.
Як бацькам трэба рыхтаваць дзіця да паступлення ў дзіцячы сад.

"Раскрыйце сакрэты" маляню магчымых навыкаў зносін з дзецьмі і дарослымі людзьмі.
Наладзьце маляняці як мага пазітыўней да яго паступлення ў дзіцячы сад.
Не абмяркоўвайце пры маляняці хвалюючыя вас праблемы: дзіця не слухаючы, слухае.
Рыхтуйце вашага дзіцяці да часовай расстанні з вамі і дайце зразумець яму, што гэта непазбежна толькі толькі таму, што ён ужо вялікі.
Увесь час тлумачце дзіцяці, што ён для Вас, як раней, дарог і любім.
Вучыце дзіцяці дома ўсім неабходным навыкам самаабслугоўвання.
Калі ласка, увядзіце рэжымныя моманты дзіцячага саду ў хатні рэжым дня .
Павысьце ролю гартуюць мерапрыемстваў. Яны не абароняць ад інфекцыйных захворванняў, але паменшаць верагоднасць узнікнення магчымых ускладненняў.
Ня пагражайце дзіцяці садам як пакараннем за дзіцячыя грахі, а таксама за яго непаслушэнства.
Не нервуйцеся і не паказвайце сваю трывогу НАПЯРЭДАДНІ паступлення дзіцяці ў дзіцячы сад або ў выпадках, калі дзіця захворвае: дзіця фіксуе бацькоўскія спосабы рэагавання і ўключае іх ва ўласную мадэль і стыль паводзін.
Настройвайце дзіцяці на мажорны лад. Выклікайце яму, што гэта вельмі выдатна, што ён дарос да саду і стаў такім вялікім.
Забірайце першы час крыху раней дадому, Стварыце спакойны, бесканфліктны клімат для яго ў сям'і.
Памяншайце нагрузку на нервовую сістэму: на час спыніце паходы ў цырк, у ТЭАТР, у госці і іншыя шматлюдныя і шумныя месцы, скароціце прагляд тэлеперадач.
Ня хутайце дзіцяці, а апранайце ў адпаведнасці з тэмпературай у групе.
Не трэба ў прысутнасці дзіцяці дрэнна казаць аб дзіцячым садку або абмяркоўваць звязаныя з ім праблемы.
"Караць" дзіцяці дзіцячым садам і ў ліку апошніх забіраць яго дадому.
Перашкаджаць яго кантактам з дзецьмі ў групе: значны Дарослы, застаючыся ў групе назіраць за сваім дзіцем спараджае сітуацыю дваістасці, якая пагаршае ў дзіцяці якасць нерашучасці і перашкаджае магчымасці навучыцца спантанна паводзінам у новай абстаноўцы.
Памылкі бацькоў, якія абцяжарваюць адаптацыю дзіцяці

Чаго нельга рабіць маме з татам у перыяд адаптацыі дзіцяці 2-3 гадоў да садка:

Нельга палохаць дзіця. Часта бацькі палохаюць сваіх дзяцей садка: "вось не будзеш слухацца Мяне-пойдзеш заўтра ў садок". Задумайцеся, хіба месца, якім палохаюць, здольна выклікаць пазітыўныя эмоцыі?
Нельга караць за слёзы пры расставанні. Ніколі не злуйцеся на дзіця за тое, што ён не хоча ісці ў дзіцячы садок і плача. Гэта цалкам нармальная рэакцыя для дзяцей 2-3 гадоў. Лепш пацалуйце, Абдыміце яго і яшчэ разок запэўніце, што вы яго вельмі любіце і абавязкова забераце з дзіцячага садка.
Нельга абяцаць дзіцяці тое, што потым не зможаце выканаць. Напрыклад, калі мама сказала, што забярэ адразу пасля абеду, то яна павінна так і паступіць. З-за не выкананага абяцання ў дзяцей часта здараюцца істэрыкі. Як жа тут не плакаць, калі мама абяцала і не прыйшла, можа яна збіраецца пакінуць у садку на ноч. Такім чынам, можна назаўжды страціць давер дзіцяці. Лепш казаць канкрэтна, што забраць зможаце толькі ўвечары і не даваць "пустых" абяцанняў.
Калі гаворка ідзе аб адаптацыі дзіцяці да садзе, часта кажуць пра тое, як цяжка маляню і якая яму патрэбна дапамога. Але "за кадрам" амаль заўсёды застаюцца бацькі, якія знаходзіцца ў не меншым стрэсе і перажываннях! Яны таксама маюць вострую патрэбу ў дапамозе і амаль ніколі яе не атрымліваюць.

Часта мамы і таты не разумеюць, што з імі адбываецца, і спрабуюць ігнараваць свае эмоцыі. Але не варта гэтага рабіць. Вы маеце права на ўсе свае пачуцці, і ў дадзеным выпадку яны з'яўляюцца натуральнымі. Паступленне ў сад-гэта момант аддзялення дзіцяці ад бацькоў, і гэта выпрабаванне для ўсіх. У мамы і таты таксама "рвецца" сэрца, калі яны бачыць, як перажывае малы, а бо ў першы час ён можа заплакаць толькі пры адным згадванні, што заўтра прыйдзецца ісці ў сад.

Каб дапамагчы сабе, трэба:

быць упэўненымі, што наведванне саду сапраўды трэба сям'і. Напрыклад, калі маме проста неабходна працаваць, каб уносіць свой уклад (часам адзіны) у даход сям'і. Часам мамы аддаюць дзіця ў сад раней, чым выходзяць на працу, каб дапамагчы яму адаптавацца, забіраючы крыху раней, калі гэта будзе трэба. Чым менш сумненняў у мэтазгоднасці наведвання саду, тым больш упэўненасці, што дзіця рана ці позна абавязкова справіцца. І малы, рэагуючы менавіта на гэтую ўпэўненую пазіцыю, адаптуецца значна хутчэй.
паверыць, што малы на самай справе зусім не "слабое" стварэнне. Адаптацыйная сістэма дзіцяці дастаткова моцная, каб вытрымаць гэта выпрабаванне, нават калі слёзы цякуць ракой. Парадаксальна, але факт: добра, што дзіця плача! Паверце, у яго сапраўднае гора, бо ён растаецца з самым дарагім чалавекам - з мамай! Ён пакуль не ведае, што вы абавязкова прыйдзеце, яшчэ не ўсталяваўся рэжым. Але вы-то ведаеце, што адбываецца, і ўпэўненыя, што забярэце малога з садка. Горш, калі дзіця настолькі заціснуты ціскамі стрэсу, і ў яго не атрымліваецца плакаць. Плач-гэта памочнік нервовай сістэмы, ён не дае ёй перагружацца. Таму не бойцеся дзіцячага плачу, не злуйцеся на дзіця за "ныццё". Вядома, дзіцячыя слёзы прымушаюць вас перажываць, але вы абавязкова справіцеся.

Рэкамендацыі

Правілы эфектыўнага зносін бацькоў з дзецьмі

Пры зносінах з дзіцем вам дапамогуць гэтыя правілы:

Правіла 1. Слухаючы дзіцяці, дайце яму зразумець і прачуць, што вы разумееце яго стан, пачуцці, звязаныя з падзеяй, аб якім ён вам распавядае. Для гэтага выслухайце дзіцяці, а затым сваімі словамі паўторыце тое, што ён вам распавёў. Вы заб'яце адразу трох зайцоў:

• дзіця пераканаецца, што вы чуеце яго;

* дзіця зможа пачуць самога сябе як бы з боку і лепш усвядоміць свае пачуцці;

* дзіця пераканаецца, што вы яго зразумелі правільна.

Паглынуты праблемай ці чымсьці яшчэ засмучаны чалавек звычайна губляе адчуванне перспектывы. Уважліва слухаючы, мы дапамагаем дзіцяці разабрацца ў пытанні « "пераварыць" праблему.

Правіла 2. Слухаючы дзіцяці, сочыце за яго мімікай і жэстамі, аналізуйце іх. Часам дзеці запэўніваюць нас, што ў іх усё ў парадку, але дрыготкі падбародак або бліскучыя вочы кажуць зусім пра іншае. Калі словы і міміка не супадаюць, заўсёды аддавайце перавагу міміцы, выразе твару, паставе, жэстах, тоне голасу.

Правіла 3. Падтрымлівайце і за падбадзервайце дзіцяці без слоў. Усміхніцеся, Абдыміце, падміргніце, патрапіце па плячы, ківайце галавой, глядзіце ў вочы, вазьміце за руку.

Правіла 4. Сачыце за тым, якім тонам вы адказваеце на пытанні дзіцяці. Ваш тон "кажа" не менш ясна, чым вашы словы. Ён не павінен быць насмешлівым. У вас можа не быць гатовых адказаў на ўсе пытанні.

Правіла 5. Заахвочваючы дзіцяці, падтрымлівайце размову, дэманструйце вашу зацікаўленасць у тым, што ён вам распавядае. Напрыклад, спытаеце: "а што было далей?» або «Раскажы мне пра гэта...»

* Выкарыстоўвайце час, якое праводзіцца разам з дзіцем, гуляючы ў гульні, якія вы ведаеце з дзяцінства. Гэта павінна лёгка ўключацца, ўкладвацца ў сямейны стыль ўзаемадзеяння дзіцем, быць натуральным і лагічным развіццём гэтых адносін. Напрыклад, ручкі можна развіваць, перабіраючы з бабуляй грэчку, агульную каардынацыю – плаваючы, робячы з татам зарадку, лазячы па дрэвах на дачы. А для развіцця прамовы і кругагляду трэба проста... гаварыць з дзіцем (пры гэтым вырашаецца мноства і больш тонкіх псіхалагічных праблем).

* Выкарыстанне элементаў масажу і нават простае расціранне цела таксама спрыяюць здыманню цягліцавага напругі. У гэтым выпадку зусім не абавязкова звяртацца да дапамогі медыцынскіх спецыялістаў. Вы можаце самі ўжыць найпростыя элементы масажу або проста абняць дзіцяці.

"Ласкавы крэйда»

Мэта: Гульня спрыяе зняцця цягліцавых заціскаў, развіццю тактыльных адчуванняў.

Дарослы кажа дзіцяці наступнае:

"Мы з табой будзем маляваць адзін аднаму на спіне. Што ты хочаш, каб я зараз намаляваў? Сонейка? Добра». І мяккім дотыкам пальцаў адлюстроўвае контур сонца. «Падобна? А як бы ты намаляваў на маёй спіне або руцэ? А хочаш, я намалюю табе сонца "ласкавым" дробным?"І дарослы малюе, ледзь дакранаючыся паверхні цела. "Табе прыемна, калі я так малюю? А хочаш зараз бялку або ліса намалююць сонца сваім "ласкавым" хвосцікам? А хочаш, я намалюю іншае сонца, ці месяц, ці што-небудзь яшчэ?"Пасля заканчэння гульні Дарослы пяшчотнымі рухамі рукі "сцірае" усё, што ён намаляваў, пры гэтым злёгку масажуючы спіну ці іншы ўчастак цела.

Гэтую гульню можна выкарыстоўваць перад сном, падчас адпачынку.

ДОБРЫЯ ПАРАДЫ

Вучыце дзяцей дыхаць носам

У любы час года дзеці вельмі часта хварэюць прастуднымі захворваннямі. Каб гэтага не здарылася-Вучыце дзяцей дыхаць носам. Паветра праз нос чысціцца і саграваецца.

Беражыце зрок дзяцей

Не глядзіце тэлевізар у цемры-вялікі кантраст паміж яркімі малюнкамі на экране і навакольным фонам шкодна адлюстроўваецца на зрок. Размяшчайце дзяцей ад тэлевізара на адлегласці 2-2,5 метра.

Сачыце за паставай дзяцей

Дрэнная выправа-гэта перш за ўсё парушэнне працы найважнейшых органаў нашага арганізма: сэрца, лёгкіх, страўніка і кішачніка. Гарбаватая спіна, запалая грудзі здушваюць лёгкія і яны не забяспечваюць арганізм дастатковай колькасцю кіслароду.

ПАРАДЫ ДЛЯ БАЦЬКОЎ

Не дазваляйце дзецям:

- размазваць ежу па талерцы

- вазіць рукамі па стале

- патрабаваць трэцюю страву пакуль не з'едзены 1-е і 2-е

- выходзіць з-за стала не скончыўшы ежы і без

дазвол

Памятаць:

- дзецям нельга ёсць з агульнай талеркі

- нельга карыстацца агульнай відэльцам і лыжкай

- якая ўпала на падлогу ежу нельга ёсць

Абавязкова:

- уважліва сачыць за станам здароўя

дзіця

- дакладна прытрымлівацца саветаў лекара

- кармленне дзіцяці вырабляць у адно і тое ж

час

- новыя стравы ўводзіць паступова, але сістэмаці-

Чэскі

Шкодна:

- ёсць таропка, жаваць пярэднімі зубамі

- круціцца за сталом, адцягвацца падчас ежы